İnsan hikâyesine ait olduğu kişiyi bulmadan göçmemeli bu evrenden. Kimseler bilmelidir ki ait olduğunuz her kişi aitlik hissedeceğiniz o kişi olmayabilir. Emekleriniz, hayalleriniz, rüyalarınız bir ‘kendine iyi bak’ ile bitebilir. Aitliğinize ait olmayan kişiden her söz bir darbe gibi gelir size ama o çıkardığı ses sadece yankıdır. Siz o sesin kulağınızda yarattığı depremi duymalısınız. Acıyı sesin kendisi kadar almalısınız, kişi işin içine katmamalısınız. Üstünüze koşarak gelen cümleleri o kişiye bağdaştırıcı olucak şekilde hal ve hareketlerden kaçınmalısınız. Çünkü bir gün siz de bir başkasına o kişi olucak duruma gelebilirsiniz. Yediğiniz söz deprem olduysa kulaklarınızda, fay artık kırıldıysa hepimize geçmiş olsun. Toparlanmak için yardım beklemeyin buradan. İnsanın en hızlı inşaası zamandır. Yardımlar başka insanlara, gece kulüplerine, toplulukların arasına kaydığında her şey bir günde silinmeyecek. Zaman bu yolun en güzel ve en hızlı inşaasıdır. Temiz bir çarşaftır zaman. Kimseye gerek kalmadan hallolur.
Bir yerlerden geçersiniz hatırlarsınız. Yaşamınızın geride bıraktığı her anı hatırlamak tatlıdır. Yaşamın öncesi ve sonrası ayrıştırılmalıdır. Yarına planlar yapmak ise korkutucu bir döneme denk gelmiştir. Gerçekleşmesi mümkün olmayacak hayallerin ihtimali bile üzer insanı. Geçmiş ise ne kadar üzerse üzsün “geçti” dediğimizde arşive daldığımızda iyi hissederiz. İyi hatırlanmayan insan, olmamalı.. İyi hatırlanmayan, insan olmaz. Olmak yeterli de insan, insan davranışından ayrılmamalıdır, duygular kenara bırakılmamalıdır. Kötü bir insana bakarak iyi bir ders çıkarmak da tartışılır. Lakin en güzeli geriye bakarak yorum yapabilmek. Kimler geldi, kimler geçti demek. Hikayelerimiz hep var olacak. İnsanlar, yeni yeni insanlar, eskiden var olup tekrar ortaya çıkanlar hep olacak, hayat ilerledikçe bize gösterecek. İnsan hafızasını kaybedermişte kendine ben bir kediydim, köpektim demezmiş. İnsan insanı her zaman hatırlar.
Peki, insanın hatırası, bu kadar sorguyu hakeder mi? Bir ekmek bölüştüğün ailen, bir zeybek oynayacak kadar eğlenceli arkadaşların, bir dudak ısırtacak sevgili? Hangisi aitliğinize tamamen uyuyor. Bazıları seçimsiz yanınıza geliyor da bazıları sadece kader mi?
Sormadan hatırlanandır bence en güzel cevap. Bugün yok yarın yok ama bir ömür dil dökülür birilerine. Gözyaşı dökülür ama kurur, geçicidir.. Hatırlananların gerçek dökümü kalptendir. Ne dil ne gözdür önemli olan kalp dökülmesi içine içine akar insanın.
Biraz dönme dolaptır insanoğlunun yaşamı. Aynı yerden aynı duygudan başka jetonlara ait kişilere geçer. Yükselir durur. Alçalır bekler. Bir gün ya kimse binmez bir hikaye orada kalır ya bir jeton herkesin jetonunu yok sayar. Tek kalan bir lunaparktır artık. Yaşama hatıralı bir bakıştır dönme dolapın son koltuğu.
İnsan, insanın hikayesinden ayrıldığında bir jeton hatırası kalır cebinde. Bir karton kutu veya bir kumbara saklanmaz, çürümez, görülmez. Ses çıkarsa insan hatırlar, hatırlar, hatırlar..
Sevgi saygı yol ile.